چگونه والدین فوق العاده ای باشیم؟
بزرگ کردن بچه ها یک پارادوکس است. هم باید سنت ها را به بچه ها منتقل کرد و هم اجازه داد که نوآور باشند. مغز بچه ها در دوران رشد تغییر می کند و هر دوره ای نیاز به مراقبت خاص خودش دارد.
مغز بچه ها در کودکی به دنبال کشف کردن است و در نوجوانی به دنبال بهروه وری.
بنابراین استراتژی مناسب برای بزرگ کردن بچه ها باید در ابتدا مبتنی بر کشف کردن باشد و سپس به بهروری ادمه یابد. اگر به بچه ای اجازه داد تا کشف کند، می تواند در نوجوانی هم به درستی بهره وری کند.
باغبان باشید نه نجار
وظیفه اصلی باغبان این است که یک محیط محافظت شده ای برای رشد گیاهان فراهم کرده و گیاهان را تغذیه کند تا آنکه شکوفا شوند. باغبانی کاری است که نباز به زحمت و عرق ریخن فراوان دارد.
اما یک نجار با استفاده از ابزاری که دارد به چوب شکل می دهد تا چیزی که در ذهن دارد را بسازد. نجار از آشفتگی و تنوع اجتناب می کند و به دنبال حداکثر دقت و کنترل در کارش است.
برای بچه ها نمی توان برای هر دقیقه شان برنامه ریزی کرد تا یک دکتر یا مهندس شوند.
به بچه های زیر ۶ سال اجازه دهید بازی کنند
بچه های زیر ۶ سال نیاز ندارند تا در دوره های آموزشی استاندارد شرکت کنند. آنها باید بازی کنند؛ قلعه ماسه ای بسازند و خاله بازی کنند.
بازی برای بچه ها فقط یک سرگرمی نیست بلکه برای یادگیری مهارت های بزرگسالی، یک ضرورت است. بازی کردن باعث می شود تا بچه مهارت های اجتماعی کسب کنند و بیاموزند که چیزها چگونه کار می کنند.
همچنین بازی های وانمودی مانند خاله بازی باعث می شود که بچه ها در مورد احتمالات فکر کنند و فکر دیگران را بفهمند. حتی پژوهشگران دریافته اند بچه هایی که یک دوست خیالی دارند در بزرگسالی بهتر می توانند دیگران را درک کنند.
بچه ها مانند یک دانشمند کوچک هستند و بازی روش آن ها در کشف جهان است. بچه ها بر قوانین مصوب، تمرکز ندارند. توجه آنها بر چیزی است که فرضیات کودکانه شان در مورد چگونگی کار کرد جهان را نقض می کند. به این صورت آنها تصورشان در مورد جهان را توسعه می دهند.
اما ما بزرگترها ، دانشمندان بدی هستیم زیرا دچار سوگیری انطباق هستیم؛ یعنی نتایج را به گونه ای تقسیر می کنیم که منطبق با پیش داوری و عقاید ما باشد. این دلیلی است بر اینکه چرا بچه ها سریعتر از بزرگسالان یاد می گیرند.
مهم ترین وظیفه والدین در این مقطع از رشد کودک این است که محیط امنی برای بازی ایجاد کنند، به آنها چیزهای جالب برای بازی بدهند، و با بچه ها بازی کنند.
به بچه های بزرگتر از ۶ سال، آموزش دهید
وقتی بچه ها به سن مدرسه می رسند باید بین تمایل آنها برای اکتشاف و یادگیری مهارت، تعادلی ایجاد کرد. در این سن باید به بچه ها یاد داد که از طریق تقلید یاد بگیرند و سپس خطاهای آنها را اصلاح کرد. این یادگیری باید از کارهای ساده به پیچده باشد.
بچه های زیر ۶ سال قادر به تمرکز نیستند و می خواهند کشف کنند. اما بچه های بالای ۶ سال شروع می کنند به توانایی در کنترل ذهن و تمرکز.
نوجوانان نیاز به کارآموزی دارند
عصب شناسان معتقدند که مغز نوجوانان بر اساس دو سیستم کار می کند: انگیزه و کنترل.
بخش خاکستری مغز آنها به پاداش بسیار حساس است. مغز نوجوانان، به شدت فعال است و از نظر عاطفی بسیار حساس است، نه به این دلیل که خطرات را دست کم می گیرند بلکه به این دلیل که پاداش را دست بالا می گیرند.
سیستم کنترل باعث می شود که انرژی جوشانشان را به آنچه دوست دارند، متمرکز کنند. این سیستم کنترل است که باعث می شود تصمیم گیری به صورت تکانشی نبوده و پیامدهای بلند مدت، در نظر گرفته شود. عملکرد سیستم کنترل از طریق یادگیری افزایش می یابد.
بهترین چیزی که به نوجوانان باید یاد داد اینکه چگونه بدون پدرمادرشان به اهدافشان برسند.
مشق شب و فعالیت های فوق برنامه برای نوجوانان ، موثر نیست. آنها به روش نوین کارآموزی نیازدارند: انترنی؛ یعنی اینکه در محیطی مانند کار واقعی، مهارت کسب کنند، اهدافشان را محقق کنند، انرژی شان را برای مولد بودن به کار گیرند.
بنابراین سیسم کنترل مغزشان می تواند انگیزه بی پایانشان در کسب پاداش را مهار کند.
شما والدین و خواننده گرامی در این باره چه دیدگاهی دارید…؟
دوستدارتان محمد جانبلاغی
