از پیله ذهنی خود بیرون رویم
بعضی افراد فکر میکنند اگر یکجا دراز بکشند و دستشان را زیر سرشان بگذارند و هیچکاری انجام ندهند، شرایط خیلی خوبی خواهند داشت! بعضیها بدتر! میگویند یک کنج نشستن و حرکت نکردن خیلی بهتر است!
بله وقتی در کنج بنشینیم، امن است و «ظاهراً» دردسری هم نخواهیم داشت! چون حرکتی نیست، کاری نیست، بنابراین نتیجهای هم بهدست نخواهیم آورد.
اما واقعیت زندگی این نیست!
از دیدگاه من «راحت بودن» بدین معناست:
خارج شدن از یک فشار به یک وضعیت پایدارتر و کم فشارتر، بی فشار نداریم.
تمام آدمهایی که میترسند و از نظر ذهنی و فیزیکی بیتحرک هستند، هزاران هزار فرصت را در زندگی از دست میدهند.
ظاهراً ممکن است خوشحال بهنظر آیند، اما هزاران جا از نظر درآمد، خانواده، احترام اجتماعی کسب و کار و ثروت و حتی تندرستی و طول عمر در رنجند.
اگر گذشته خود را مرور کنیم، متوجه میشویم:
همیشه رشد و پیشرفت، دستیابی به موفقیت و رسیدن به وضعیت بهتر را بر اثر یک فشار بهدست آوردیم.
عضلات پرقدرت رحم مادر است که ما را به بیرون پرت میکند. برو زندگی را شروع کن…
گریه میکنیم و ناراحتی میکشیم ولی باید بیرون بیاییم.
دنیای واقعی بیرون است.
اگر بخواهیم رشد کنیم و بزرگ شویم باید منطقهی امن رحم مادر را ترک کنیم.
دو عامل بسیار بزرگ هستند که بیشترین سهم را در شکست انسان دارند:
۱- غرور: فکر میکنیم همهچیز را میدانیم.
۲- طمع: وقتی به موفقیتی دستمیابیم، نقش دیگران در رسیدن به موفقیت نادیده میانگاریم. بنابراین همهچیز را متعلق به خود میدانیم؛ بهعبارت دیگر یادمان میرود که ابرو باد و مه و خورشید و فلک در کارند!
موفقیت من در موفقیت شماست و در هم گره خورده است.
وقتی من موفق میشوم که شما بدرخشید و کسب و کارتان رشد کند.
بسیاری از ما آموختههای خود را بهکار نمیبریم! چرا؟ چون میترسیم!
میترسیم منطقهی امن خود را رها کنیم.
وقتی در دورههای آموشی شرکت میکنید، پول میدهید و وقت صرف آن میکنید، بنابراین باید کاری کنیم که آموختههای شما به بار بنشیند.
دوستانه از شما تقاضا میکنم تماس بگیرید و به هر نحوی که میتوانید و برایتان راحت است بگویید:
مسئلهی شما چیست؟
اگر مسئله را نمیدانید با ما صحبت کنید تا بتوانیم کمک کنیم مسئله را پیدا کنیم و در جستجوی راه حل آن باشیم.
با کمال میل پاسخگوی شما هستیم
دوستدارتان محمد جانبلاغی
نیرو گرفته از سایت استادم.مکتب کمال