(Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD
Author : Mohammad Janblaghy
اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) یک اختلال است که توسط بیش فعالی، تکانشگری، بی قراری و بی توجهی مشخص می شود. اگر درمان و حمایت نشود، می تواند به مشکلات آموزشی، اجتماعی و روانی منجر شود.
این شرایط بیشتر در کودکان و نوجوانان شایع است ولی بزرگسالان هم می توانند تحت تاثیر قرار بگیرند. با این تفاوت که علائم بزرگسالان به جای پیش فعالی ممکن است حملات بی قراری را تجربه کنند.
علائم ADHD در سنین پایین قابل تشخیص است درست زمانی که شرایط کوذک تغییر می کندمانند شروع یک مدرسه جدید. کودکانی که این اختلال را دارند در سنین پایین معمولا بین ۶ تا ۱۲ سالگی مشخص می شوند.
محمد جانبلاغی در این مقاله علمی برای شما شرایط و چگونگی تاثیر این اختلال بر روی کودکان، نوجوانان و بزرگسالان بررسی میکند و همچنین نگاهی می اندازیم به علل، علائم و درمان های موفقیت آمیز برای این اختلال.
آنچه در این مقاله می خوانید:
بررسی شرایط انواع مختلف علائم ADHD
علل ADHD درمان ADHD از چه زمانی برای درمان باید اقدام بکنیم؟
بررسی شرایط
ADHD شایع ترین اختلال رفتاری در انگلستان است.و داده های به دست آماده حاکی از آن است که این اختلال در ۲ تا ۵ درصد از کودکان برآورده شده است.
اختلال بیش فعالی با کمبود توجه می تواند در مردمی که تفکر همه توانی دارند رخ دهد.همچنیندر افرادی که از مشکلات یادگیری رنج می برند شایع تر است.
اختلالات خواب و اختلالات اضطرابی همراه این اختلال شایع اند.
انواع مختلف این اختلال
سه نوع مختلف از اختلال بیش فعالی با کمبود توجه وجود دارد، و آنها عبارتند از:
بی توجهی – طبقه ای شامل اختلال در تمرکز و توجه است.
بیش فعالی-رفتارهای تکانه ای- طبقه ای شامل بیش فعالی بدون نمایش بی توجهی.
ترکیبی – شامل تمام علائم و رایج ترین نوع است.
برای اینکه اختلال نقص توجه و بیش فعالی تشخیص داده شود، کودک بایدحداقل شش علائم تکانشگری و بیش فعالی و یا حداقل شش علائم بی توجهی را داشته باشد.
همچنین برای اینکه تشخیص اختلال ADHD داده شود علائم باید حداقل ۶ ماه وقبل از سن ۷ سالگی وجود داشته باشند.
اما DSM-5 روی دو چیز تأکید دارد: حضور نقص های مرتبط با ADHD تا قبل از ۱۲ سالگی.و حضور این اختلال در حداقل دو محیط مختلف، مثلاً، در خانه و مدرسه، خانه و محل کار، خانه و مدرسه و محل کار وجود داشته باشد.
علائم ADHD
علائم ADHD (بیش فعالی) شامل تکانشگری و بیش فعالی و / یا بی توجهی است.
بی توجهی
علائم زیر (علائمADHD) زمانی شروع به ظاهر شدن می کند که کودک با محیط چالش برانگیزی مواجه شود.مثلا ورود به مدرسه.
برای بزرگسالان، علائم ممکن است در محل کار یا در موقعیت های اجتماعی آشکار است.
به تعویق انداختن (پشت گوش انداختن)
بهم ریختگی
توجه فقیر (اندک) به جزئیات
عدم تکمیل کارهایی که نیاز به تمرکز و دقت بسیاری دارد
همیشه از یک وظیفه پریدن به یکی دیگر (یعنی نمی تواند روی یک کار پایدار بمانند)
دامنه توجه ضعیف
به هنجارهای اجتماعی پایبند نیستند
اغلب موضوعات گفتگو با آنها متوقف می شود ،گوش دادن به دیگران برای آنها سخت است.
بیش فعالی
نمی توانند یکجا آرام بنشینند
صحبت کردن پیش از حد
افزایش تمایل به دریافت تا اجرا / راه رفتن در اطراف
در انجام دادن فعالیت های آرام مشکل دارد
دوست دارد همیشه در انجام دادن کاری باشد
گرایش های بیش فعال ممکن است بسته به مرحله رشد و نمو فرد و سن متفاوت باشد.
کودکان جوان مبتلا به ADHD ممکن است مشکل شرکت در فعالیت های گروهی داشته باشد.آنها همچنین به احتمال زیاد می خواهد به طور مداوم درحرکت یا در حال انجام کاری باشند.برای مثال: برای آنها سخت است یکجا بنشینند و به یک کتاب داستان گوش کنند.
بچه های مدرسه ای رفتار کمتر، اما مشابه نمایش می دهند. کودکان تمایل به پیچ و تاب خوردن زیاد دارند، روی صندلی نمیتوانند برای مدت طولانی بنشینند،و صحبت بیش از حد دارند و بی قرار هستند.
در نوجوانان و بزرگسالان زمانی که درگیر فعالیت های بی صداهستند احساس بی قراری را ایجاد می کند.
تکانشگری
قبل از اینکه سوال تکمیل شود به آن پاسخ می دهند
رعایت نوبت و در صف ایستادن برایشان مشکل است.
شروع مکالمات یا بحث و گفتگو در شرایط نامناسب
جدایی یا گسیختن از دیگران که باعث ایجاد مشکلاتی در محل کار یا در محیط اجتماعی می شود.
بی تابی.
ممکن است که رفتارهای تکانشگری به حوادثی مانند حمله به مردم و / یا پرتاپ اشیاء به طرف آنها منجر شود.
ADHD در کودکان به طور بالقوه می تواند به این دلیل مضر باشد که آن آنها از عواقب کار یا رفتار خودشان نمی دانند.
چنین موقعیت هایی شامل بالا رفتن از درختان باشد بدون فکر کردن در مورد اینکه چگونه آنها می توانند به پایین بیایند.
ADHD در کودکان
حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD مشکلات یادگیری دارند که جهت معرفی و درمان ارجاع داده می شوند.
رفتار بیش فعالی را می توان با اختلالات دیگر مانند رفتار و اختلال نافرمانی مقابلهای در ارتباط دانست.
بیش تر کودکان ممکن از که مدرسه را رها کنند.
علائم هشدار دهنده
تعداد علائم هشدار دهنده در کودکان مبتلا به ADHD زمانی که احتمال مسئولیت در مدرسه یا در خانه وجود دارد رخ می دهد. آنها عبارتند از:
بی قراری – به خصوص با پا و دست خود
صحبتهای زیاد
عدم تکمیل پروژه ها و وظایف در مدرسه یا در خانه
گوش ندادن روشن به دستورالعمل ها
گرفتن نمرات ضعیف در مدرسه
عدم پاسخگویی و یا توجه به جزئیات
ADHD در بزرگسالان و نوجوانان
بیش از دو سوم از کودکان که دارای شرایط ADHD در کودکی هستند هم نشانه ها را سالهای نوجوانی خود نشان می دهند. دو سوم از این نوجوانان هنوز در مرحله توسعه از این نشانه ها به عنوان بزرگسالان روبرو می شوند.
پیدا کردن نشانه های ADHD در بزرگسالان ممکن است سخت باشد ولیآنها ممکن است بیشتر مشکلات اجتماعی، رفتاری، تحصیلی و یا عاطفی پیدا کنند.
غفلت (بی توجهی) را می توان در سراسر کودکی به بزرگسالی مشاهده کرد.
علائم تروما (آسیب) در کودکی با اختلال ADHD ممکن است وجود داشته باشد.
ADHD در نوجوانی و برگسالی می تواند با اختلالات اضطرابی و افسردگی همراه باشد.
مشکلاتی که این اختلال می تواند در بزرگسالان باعث شود شامل:
حافظه کاری نامناسب
افسردگی
مهارت های سازمانی ضعیف
اعتیاد به مواد مخدر
سوء استفاده از الکل
مدیریت پول بد، که منجر به مشکلات بدهی می شود
بی ثباتی عاطفی
شکست به ماندن در یک رابطه
تغییر به طور منظم در کار یا بیکاری
قمار
علل ADHD
علل ADHD مشخص نشده اند. با این حال، برخی از عوامل را که تصور میکنند که به علت این اختلال کمک کنند شامل:
ژن
مطالعات نشان داده اند که تعدادی از ژن که می تواند علت ارثی بیماری ADHD باشند وجود دارند.
محیطی
عوامل بسیاری می تواند رشد مغز قبل از تولد را تحت تاثیرات قرار دهد از جمله آنها دوران کودکی است. مثالها عبارتند از سیگار کشیدن مادر، الکل یا مواد مخدر در حالی که باردار، کمبود روی یا وزن بسیار کم هنگام تولد. این ممکن است به افزایش خطر ابتلا به ADHD منجر شود.
اجتماعی
ADHD در کودکان در اوایل زندگی به سختی شرایط اجتماعی مربوط می شود. به عنوان مثال، کودکی که مراقبت ضعیفی از او شده و یا در حال تربیت محروم (فقیر/ناچیز) بوده است ممکن است شانس بالاتری در ابتلا به ADHD داشته باشد. علت دقیق شناخته شده نیست.
مختل بودن روابط در خانه در خانواده های با کودکان مبتلا به ADHD شایع تر است. اگر فرزند شما به این بیماری مبتلا است، مشکل رابطه با شیوه های فرزند پروری سخت می تواند یک عامل خطر برای ابتلا به مشکلات بیشتر باشد.
رژیم غذایی
تاثیری که رژیم غذایی در توسعه ADHD دارند توجه بسیاری از رسانه ها و کارشناسان را به خود جلب کرده است. مصرف بالای شکر، مواد افزودنی و طعم، رنگ ،همه ی آنها فکر ی کنند به طور بالقوه به ADHD متصل می کنند. در برخی موارد، برای مبارزه با این اختلال، مکمل ها و رژیم غذایی پیاده سازی شده است.
چه زمانی برای درمان این اختلال مناسب است؟
با توجه به نشانه های ADHD، بعض مواقع اتفاق می افتد که آن را با کودکان نرمال اشتباه می گیرند.
هم معلم و هم پدر و مادر ممکن است ADHD را بر اساس رفتارهای متفاوتی که کودک نسبت به همسالان خود نشان میدهد کودک را تشخیص دهند.
اگر کودک شما مشکوک به اختلال ADHD است با یک روانپزشک و یک روانشناس متخصص کودکان مراجعه کنید.برای تشخیص اختلال و درمان.
هیچ آزمون خاصی برای تشخیص ADHD وجود ندارد.البته این برای والدین البته استرس آور است.والدین ممکن است ناراحت، نگران و نا امید شوند.
درمان بیش فعالی (ADHD)
هیچ درمانی برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی وجود ندارد. با این حال گزینه های درمان ADHD می تواند کمک به حفظ و تحت کنترل در آوردن آن است. گاهی اوقات ترکیبی از روش ها مورد نیاز است، و مهم است که آنها را امتحان کنید و ببینید که در آن کودک به کدام نوع پاسخ بهتری را می دهد.
دارو
دارو در پزشکی ممکن است تجویز شود، داروها یک تغییر شیمیایی در مغز ایجاد می کند. چهار نوع دارو وجود دارد: متیل فنیدیت، اتوموکستین، lisdexamfetamine و dexamphetamine. مانند مصرف هر دارو، آنها می توانند عوارض جانبی، که ممکن است شامل کاهش وزن، سردرد، نوسانات خلقی و بی خوابی باشند را دارند.
صحبت کردن در درمان
درمان شامل روان درمانی و مشاوره به صحبت کردن درباره ADHD است. این می تواند کمک کند به کودکان در مورد صحبت و برخورد با مشکلات خودشان.
بحث درمانی (گروه درمانی و روان درمانی فردی) نیز می تواند برای پدر و مادر مفید باشد
برخی از درمان های صحبت کردن مفید به شرح زیر است:
رفتار درمانی
رفتار درمانی می تواند کمک کند به ارائه پشتیبانی و مراقبت از کودکان که به ADHD مبتلا هستند. معمولا شامل یک سیستم پاداش برای تشویق کودک است تا بتواند علائم خود را کنترل کند.
شما می توانید انواع خاصی از رفتار ذرمانی را، مانند نشستن کودک در پشت میز به خوردن شام را تشویق کنید. سپس شما می تواند یک پاداش کوچک به رفتار خوب کودک داده شود.
درمان شناختی رفتاری (CBT)
CBT یک نوع از صحبت کردن در درمان است که در تلاش است که بیان کند که : چگونه فکر می کنم (شناختی) و آنچه انجام میدهم (رفتاری).
CBT برای ADHD هم می تواند یک درمان مناسب برای این اختلال باشد.
برنامه های آموزشی و آموزش والدین
به طور خاص برنامه های آموزشی برای پدر و مادر که کودک ADHD دارند طراحی شده است. آنها می توانند از طریق بازی با کودک خود به منظور بهبود رفتار و افزایش فراخنای توجه افزایش دهند.
مهارتهای اجتماعی
این نوع آموزش شامل آمادگی کودکان جهت شرکت در بعضی نقش های اجتماعی. به طوری که به کودک آموزش داده شود که محیط اجتماعی چه تاثیر می تواند بر کودک داشته باشد و رفتار های او چه تاثیر می تواند بر افراد و محیط داشته باشد.
شاد و سربلند باشید
دوستدارتان محمد جانبلاغی